Ανασχηματισμός: Τα ίδια αδιέξοδα και χωρίς περιθώρια αισιοδοξίας στην οικονομία
Ο ανασχηματισμός της Κυβέρνησης είναι ουσιαστικά ένας επικοινωνιακός ανασχηματισμός. Ένας ανασχηματισμός προσώπων που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας όσο οι πολιτικές παραμένουν οι ίδιες. Πριν δύο μόλις εβδομάδες στη Βουλή τόσο ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, όσο και ο σημερινός Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γιάννης Παπαθανασίου, με μια φωνή, υποστήριζαν τον Προϋπολογισμό, την οικονομική πολιτική και τα πεπραγμένα της Κυβέρνησης.
Ο κ. Παπαθανασίου, o οποίος από το 2004 ως σήμερα συμμετέχει ανελλιπώς στο οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την αισχροκέρδεια και την καρτελοποίηση της αγοράς που έχει εκτινάξει τις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών στα ύψη, για τη σοβαρή αναπτυξιακή στέρηση και την επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας, τη δημοσιονομική εκτροπή και την απώλεια της εμπιστοσύνης των επενδυτών προς την ελληνική οικονομία και τις προοπτικές της.
Άρα, η αδιέξοδη οικονομική πολιτική δεν αλλάζει. Είναι η πολιτική που συμπίεσε την μεσαία τάξη με φοροεπιδρομή και κατάρρευση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών εκτοξεύοντας την ακρίβεια στα ύψη, που περιθωριοποίησε τα ασθενέστερα στρώματα με υποχρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους, που καθήλωσε την περιφέρεια στην υπανάπτυξη και ανέκοψε κάθε δυνατότητα για την υγιή επιχειρηματικότητα με την περικοπή των δημοσίων επενδύσεων, την απώλεια κοινοτικών πόρων και την απουσία στοχευμένης αναπτυξιακής πολιτικής. Είναι η πολιτική που άφησε παντελώς αθωράκιστη την οικονομία απέναντι στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση δίνοντας «λευκή επιταγή» 28 δις ευρώ προς τις τράπεζες χωρίς καμία εγγύηση ότι η ρευστότητα αυτή θα διοχετευθεί στην πραγματική οικονομία.
Ο κίνδυνος όμως για περαιτέρω επιδείνωση και πλήρη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας εντείνεται λόγω μιας άνευ προηγουμένου ρουσφετολογικής πολιτικής παροχών της Κυβέρνησης. Είναι παροχές που δεν έχουν να κάνουν τίποτα με μια στοχευμένη αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική, αλλά αποτελούν συνέχεια ενός πελατειακού συστήματος εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων, εκμαυλισμού συνειδήσεων και προεκλογικής ψηφοθηρίας. Η πολιτική αυτή έχει αρχίσει να ξετυλίγεται και να προωθείται πλέον απροκάλυπτα με νομοσχέδια και σωρεία τροπολογιών και υπουργικών αποφάσεων της τελευταίας στιγμής.
Απέναντι στην αγωνία των ανέργων που αναζητούν διέξοδο στην εργασιακή ζούγκλα η Κυβέρνηση, στο πρόσφατο νομοσχέδιο για το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων, απαντά μοιράζοντας χιλιάρικα, αντιμετωπίζοντάς τους ως επαίτες. Απαντά ανοίγοντας το παράθυρο σε ρουσφετολογικές προσλήψεις επιδοτούμενων ανέργων στο δημόσιο τομέα με πρόσχημα δήθεν την προώθηση ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης.
Απέναντι στο παραγωγικό έλλειμμα και τη σοβαρή κρίση που διέρχονται κλάδοι της οικονομίας, όπως η κλωστοϋφαντουργία, η Κυβέρνηση προχωρά σε συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι» ευνοώντας συγκεκριμένους επιχειρηματίες, χωρίς να παρέχει καμία βιώσιμη λύση για την ανασυγκρότηση και λειτουργία των επιχειρήσεων σε υγιή βάση και τη διασφάλιση των εργαζομένων.
Υπό αυτές τις συνθήκες τα περιθώρια και οι προσδοκίες να καταθέσει το οικονομικό επιτελείο ένα αξιόπιστο επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης μέσα στον Ιανουάριο είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Η δημοσιονομική εκτροπή θα συνεχισθεί και το αναπτυξιακό και ανταγωνιστικό έλλειμμα θα διευρυνθεί, υπονομεύοντας το κύρος της χώρας μας στις διεθνείς αγορές. Η εκτόξευση του κόστους δανεισμού του Ελληνικού Δημοσίου και η διόγκωση του δημοσίου χρέους μεταφράζονται σε λιγότερες δαπάνες για παιδεία, υγεία και παραγωγικές επενδύσεις.
Όσο παραμένει αυτή η Κυβέρνηση η κατάσταση επιδεινώνεται επικίνδυνα με επιταχυνόμενο ρυθμό. Χρειάζεται επειγόντως αλλαγή διακυβέρνησης και πολιτικής.
Το ΠΑΣΟΚ έχει καταθέσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την επαναφορά της σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου. Με υπεύθυνες και ρεαλιστικές προτάσεις στο πλαίσιο μιας χρηστής διακυβέρνησης και δημοσιονομικής διαχείρισης.
Προτείνουμε, μεταξύ άλλων, την ανακατανομή του φορολογικού βάρους προς όφελος των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων, ανακατανομή των δημοσίων δαπανών με ενίσχυση των δαπανών για παιδεία, υγεία και κοινωνική ασφάλιση, κίνητρα για επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες, καθώς και συγκεκριμένες ρυθμίσεις για πάταξη της ακρίβειας και της φοροδιαφυγής. Μέτρα που πρέπει να προωθηθούν σ? ένα σύγχρονο ρυθμιστικό πλαίσιο που θα αυξάνει τη διαφάνεια, την αποτελεσματικότητα των δημοσίων δαπανών και τη λογοδοσία. Είναι μέτρα που απαιτούν μια ισχυρή προοδευτική διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που θα προωθήσει μια αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.
(άρθρο στην εφημερίδα “Αξία”, 10.01.2009)
Leave a Reply